کد مطلب:140253 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:132
مقاله صاحب الفتوح
ترجمه تاریخ اعثم كوفی
صاحب الفتوح می نویسد:
عمرو بن سعید العاص از مدینه به امام علیه السلام نوشت:
اما بعد: به من چنان رسانیده اند كه تو را عزیمت عراق است، از این عزیمت روی بگردان كه مصلحت نیست زیرا پسر عم تو مسلم بن عقیل را در این روزها در كوفه كشته اند بر تو می ترسم این نامه نوشتم و برادر خویش یحیی بن سعید را به خدمت تو فرستادم می باید كه در صحبت او به مدینه آئی تا خود و اهل بیتت در امان بوده و از بر و احسان و صله برخوردار باشی.
امام حسین علیه السلام در جواب نامه اش نوشتند:
اما بعد: كسی كه مردمان را به عبادت خدای تعالی و سنت محمد مصطفی دعوت كند هرگز با او خلاف نكنند و تو تقصیری نكردی كه مرا به بر و احسان و صله امان دادی ولی بدان بهترین امانها امان خدای عزوجل است و هر كس از خدای تعالی نترسد در دنیا و روز قیامت امان نیابد و من خویش و تو را از خدای تعالی عملی می خواهم كه متضمن رضای او باشد، خدای تعالی جزای تو را در این جهان و آن جهان خیر كند والسلام.
در اثناء این حال از جانب یزید نامه ای به اهل مدینه رسید، این نامه منظوم و اشعارش در غایت حسن و زیبائی بود، در آن از هر نوع سخنی درج شده و از امام علیه السلام به نیكی یاد شده بود و در ضمن خویشاوندی و قرابت خویش را با حضرتش متذكر شده بود و نیز شمه ای از مناقب و فضائل و شرف خاندان و محاسن اخلاق و مكارم صفات خامس آل عبا علیه السلام در آن به چشم می خورد و همچنین در آن اشعار التماس موافقت و فرو نشاندن آتش جنگ شده و همواره از
والی مدینه تقاضا شده بود در دفع این فتنه و خاموش نمودن نائره جنگ سعی نماید.
اهل مدینه چون این نامه منظوم را خواندند بر دست معتمدی داده تا آنرا به امام علیه السلام برساند چون نامه به حسین بن علی علیهماالسلام رسید دانست كه اشعار یزید است در جواب آن آیه ای از كلام الله مجید را نوشت: بسم الله الرحمن الرحیم: فان كذبوك فقل لی عملی و لكم عملكم، انتم بریئون مما اعمل و انا بری ء مما تعملون.
صاحب الفتوح می نویسد:
عمرو بن سعید العاص از مدینه به امام علیه السلام نوشت:
اما بعد: به من چنان رسانیده اند كه تو را عزیمت عراق است، از این عزیمت روی بگردان كه مصلحت نیست زیرا پسر عم تو مسلم بن عقیل را در این روزها در كوفه كشته اند بر تو می ترسم این نامه نوشتم و برادر خویش یحیی بن سعید را به خدمت تو فرستادم می باید كه در صحبت او به مدینه آئی تا خود و اهل بیتت در امان بوده و از بر و احسان و صله برخوردار باشی.
امام حسین علیه السلام در جواب نامه اش نوشتند:
اما بعد: كسی كه مردمان را به عبادت خدای تعالی و سنت محمد مصطفی دعوت كند هرگز با او خلاف نكنند و تو تقصیری نكردی كه مرا به بر و احسان و صله امان دادی ولی بدان بهترین امانها امان خدای عزوجل است و هر كس از خدای تعالی نترسد در دنیا و روز قیامت امان نیابد و من خویش و تو را از خدای تعالی عملی می خواهم كه متضمن رضای او باشد، خدای تعالی جزای تو را در این جهان و آن جهان خیر كند والسلام.
در اثناء این حال از جانب یزید نامه ای به اهل مدینه رسید، این نامه منظوم و اشعارش در غایت حسن و زیبائی بود، در آن از هر نوع سخنی درج شده و از امام علیه السلام به نیكی یاد شده بود و در ضمن خویشاوندی و قرابت خویش را با حضرتش متذكر شده بود و نیز شمه ای از مناقب و فضائل و شرف خاندان و محاسن اخلاق و مكارم صفات خامس آل عبا علیه السلام در آن به چشم می خورد و همچنین در آن اشعار التماس موافقت و فرو نشاندن آتش جنگ شده و همواره از
والی مدینه تقاضا شده بود در دفع این فتنه و خاموش نمودن نائره جنگ سعی نماید.
اهل مدینه چون این نامه منظوم را خواندند بر دست معتمدی داده تا آنرا به امام علیه السلام برساند چون نامه به حسین بن علی علیهماالسلام رسید دانست كه اشعار یزید است در جواب آن آیه ای از كلام الله مجید را نوشت: بسم الله الرحمن الرحیم: فان كذبوك فقل لی عملی و لكم عملكم، انتم بریئون مما اعمل و انا بری ء مما تعملون.